Voetbal was in sommige milieus een uitstekend middel om uit een uitzichtloze armoede te komen. Het grote voorbeeld van vandaag de dag is Huub Stevens. Als zoon uit een arme, hardwerkende mijnwerkersfamilie is hij via het voetballen opgeklommen tot de hoofdtrainer van Schalke 04. Schalke komt uit Gelsenkirchen en dat is een stad die ligt in de 'Kohlenpott' van Duitsland. Het mijnwerkersgebied bij uitstek. Je zou dus kunnen zeggen dat een mijnwerkerszoon is opgeklommen tot de koning van de mijnwerkers. Dat zal in Duitsland voor alle mijnwerkerszoontjes een geweldige stimulans zijn om ook een goede voetballer te worden. Om zo ook aan een uitzichtloze toekomst te ontsnappen. Zelfs het trotse Herta BSC uit Berlijn kan bestieren.

In Nederland hebben we iets dergelijks kunnen zien bij de tweede generatie Surinamers. In de jaren vijftig en zestig kwamen de eerste profvoetballers vanuit Suriname naar Nederland. De eerste Surinamer in het Nederlands Elftal was Humphrey Mijnals die op 3 april 1960 debuteerde in Oranje tegen Bulgarije (4-2 voor Nederland). Twintig jaar later bleek hij een lichtend voorbeeld te zijn geweest voor Gullit, Rijkaard, Vanenburg en nog vele tientallen Nederlandse Suriprofs.

In de jaren vijftig kwamen de Molukkers naar Nederland. Ook hier weer hetzelfde proces. Simon Tahamata en in zekere zin ook Ton Pattinama en Bart Latuheru, waren het voorbeeld voor de tientallen Molukkers die nu in Nederland als profvoetballer aan de slag zijn.

Zij werden opgevolgd door de tweede generatie van de Turkse- en Marokkaanse gastarbeiders. Ongelofelijk hoeveel Marokkaanse voetballers er nu in Nederland op de velden rondlopen en die kunnen kiezen tussen de Marokkaanse Nationale Jeugdelftallen of de verschillende Nederlandse Nationale Jeugdteams. Drissa Bousatta heeft zelfs al zijn debuut gemaakt in het grote Oranje. Enkele jaren geleden is er, in navolging van de Suriprofs, ook een elftal van Turkse profspelers in Nederland opgericht.

Wat kunnen we in de toekomst verwachten? Wanneer ze dezelfde ontwikkeling als die van hun voorgangers gaan doormaken dan zal over een jaar of tien de tweede generatie van de Somalische vluchtelingen in de stadions te zien zijn. Op dit moment zijn er al meer dan 30 000 Somaliërs in Nederland die allemaal aan hun vluchtelingenlot willen ontsnappen.

Bij een opkomst hoort ook een neergang. Kinderen uit rijkere milieus zullen in het algemeen in de race naar de voetbaltop gemakkelijker afvallen. Dat geldt waarschijnlijk voor alle bevolkingsgroepen. De toekomst zal leren of deze theorie bewaarheid wordt. Daarom zal ik over een jaar of tien, twintig op deze voorspelling terug komen.

BLEDDER