In 1961 was Sander Lenselink (meneer Lenselink) voorzitter, Gerard La Maitre secretaris en Wim Joosten penningmeester van SKV. Toen ik in september 1961 vijf studenten aanmeldde als lid van SKV zag penningmeester Wim Joosten de bui al hangen. Hij benoemde, heel slim, één van de studenten - Jan Visser - tot penningmeester van dat groepje. Die moest zorgen dat het geld binnen kwam. Een heidens karwei want de gespaarde contributie moest aan het eind van de maand voor voedsel of boeken worden aangesproken want het daarvoor bestemde geld was al in belangrijker bodemloze putten verdwenen.
Wie in die tijd nog meer in SKV 3 speelden? Jan Klein, Harm van Brussel (die ons altijd vervoerde in z'n wasserijauto), een neef van Wim van der Hoeven die ook Wim heette, Sjaak Dijkstra en Dicky Heij, die beiden al snel doorstroomden naar SKV 1 en 2. Soms zag ik ook linksbuiten Ben Spee. Een junior die, op volle snelheid, net bij de middellijn aankwam als Hans 'Hekkes open' Wolthuis op rechts al bij de achterlijn zijn voorzet wilde geven. Soms keepte Wim Joosten maar meestal Gijs Looijen (de oudste, toen 39 jaar). Later, in 1962 kwam er nog een familielid van Harm van Brussel bij: een Amsterdammer die Joop Stroop heette. Een jaar later, na een reorganisatie, ging een deel van het derde, waaronder Bledder, naar het vijfde.We kregen dat jaar 7 elftallen en het vierde was een veteranenteam.
Dan de wedstrijden. Lagere elftallen zaten toen ook ingedeeld bij eerste elftallen. Bekend zijn de wedstrijden bij De Valk in Wekerom, op een weiland achter de coöperatie. Naast het knollenveld lag een veld met knolletjes (wel eerst in de sloot wassen) In het veld stonden twee doofstomme broers:de keeper en de spits. Beiden zeer bekend en zeer berucht door hun overmaat aan adrenaline en omdat ze angstaanjagende geluiden maakten bij veronderstelde onrecht.
Verder herinner ik me nog een wedstrijd in Arnhem bij een club die zich ESA noemde (he,he) Een fusieclub van Excelsior Sportief en c.s.v. Arnhem. Ze zaten toen nog niet zolang aan de Beukenlaan op Valkenhuizen. Wij moesten spelen op een later verdwenen veld dat voor de ramen van de bekende kantine lag.
Ik had een vriendinnetje meegenomen, een naaister van De Gelderse Roos in Wolfheze. Ik had haar leren kennen via studievriend Egge Oene Huistra. Later de vader van Nederlands-elftalspeler Pieter Huistra. Omdat het nogal koud was had ze zich achter het raam in de kantine genesteld. In de tweede helft was dat achter het doel waarin wij moesten scoren.
Vlak voor de 16 meter kreeg Bledder de kans om voor haar ook zijn scorend vermogen op het voetbalveld te tonen. Hij haalde uit en knalde oerhard over de goal op de ruit van de kantine. Precies op hoofdhoogte van zijn bonne amie. Het bestuur van ESA verzocht haar toen om bij het raam weg te gaan omdat het daar levensgevaarlijk was met dat soort maffe schutters. Toen Bledder dat na afloop van haar hoorde verliet hij met een gekwetste machoziel, diep teleurgesteld het ESA terrein.
Nadat ik - nu kan ik het emotioneel weer aan om in een andere persoonsvorm over te gaan - 's avonds de coupeuse op de bus naar Wolheze had gezet, kreeg ik zin om op Sela de kop van de Zaaier af te schieten. Gelukkig maakte Rinus Dieleman mij er met zijn bekende smile op attent dat, als het mij al zou lukken, dat minstens 250 bier zou kosten.
Ziehier: mijn eerste treurige kennismaking met ESA. Er zouden er nog veel meer volgen. Dus: wordt vervolgd.
BLEDDER
