Erwin Hellegering was de meest veelzijdige speler want hij werd op drie verschillende posities tot de Man van de Wedstrijd gekozen. Als linksbuiten, als mid-mid en als vrije verdediger.

Verdedigers kwamen veel minder aan bod dan aanvallers, middenvelders of keepers. Vooral de beide backs stonden op een minder benijdenswaardige positie om tot Man van de Match verkozen te worden. Zouden de kiezers toch beïnvloed zijn door het sprookje dat de mindere voetballers op de backposities staan?

De oud-trainer van de Nederlandse jeugdelftallen, die ook tweede trainer was onder Dick Advocaat bij de Glasgow Rangers, Bert van Lingen, heeft dat idee meerdere keren gevoed in lezingen bij amateurverenigingen. Bij ONA'53 zei hij letterlijk dat de beste spelers bij hun amateurverenigingen in de voorhoede staan of op de positie van middenste middenvelder. Ze kunnen dus goed het spel verdelen en/of zijn goed in de kleine ruimte.

Jarenlang kwamen verdedigers niet in aanmerking voor een uitnodiging uit Zeist. Jaap Stam kwam daarom ook nooit in aanmerking voor een vertegenwoordigend jeugdelftal. Zelfs niet voor Jong Oranje!

Tegendraadse SKV-ers die de Man van de Wedstrijd mochten kiezen kon je gemakkelijk herkennen doordat ze een speler van de tegenpartij tot de beste speler kozen. Soms gebeurde dat tot stomme verbazing van de trainer van de gasten. Omdat hij een SKV-er beter vond of omdat volgens hem niet zijn beste speler werd gekozen.

Al dit soort beschouwingen kun je los laten op de kiezer van de Man van de Wedstrijd. Tegenwoordig laat men hem kiezen door een commissie. Enerzijds is dat heel erg jammer want door zijn keuze leer je de kiezer kennen.

BLEDDER