Weet je wat je tegenwoordig nooit meer ziet? Houten doelen!
Toen de eerste voetbalclubs werden opgericht in de 19e eeuw: HFC in 1875, Robur et Velocitas in 1875 en UD Deventer iets later, werden de doelen gemaakt van hout. Dat is zo gebleven tot ongeveer 1985. Alleen had men in het begin aan de achterkant een plank zitten zoals je nu nog ziet bij hockeydoelen. En geen lat maar een touw tussen twee staken.
Deze foto is gemaakt in het begin van de jaren dertig. De spelers staan in het doel wat te zien is aan de twee planken op de achtergrond. In die tijd bestond de onderkant van het doel uit twee planken. Hetzelfde is nu nog bij hockey het geval. Staand v.I.n.r.: Cees van Amersfoort, Jan lepenburg, Henk Looijen, Evert Verhaaf, Jan Slotboom en Huib Looijen. Tweede rij: Jan Lam, Jansen, Gerrit Slotboom. Onderste rij: Evert van de Peppel, Piet Vermeer en Gert Jan Verhaaf.
Houten doelen hadden later vierkante palen en een dito lat. Veel voetballers raakten in extase wanneer ze een bal keihard op het hout schoten. Jan Klein Hulze, meestal spits van het 2e elftal in de jaren 80, zei vaak dat ie dat geluid nog lekkerder vond dan het scoren van een goal. Via de paal of lat scoren was voor hem het summum van genot.
Het nadeel van houten doelen was dat ze konden gaan rotten. Tijdens de finale van de A-juniorenpoule van het ABC toernooi in 1981, liep Nico Mostert, om een goal te voorkomen, zo'n houten paal op het C-veld boven, finaal door midden. Het hele doel stortte, tot ontzetting van de voetballers en de toeschouwers, met donderend geraas in elkaar. Gelukkig raakte niemand gewond en kon de finale, tegen Wageningen, op het A-veld worden voortgezet.
Dat de doelpaal brak kwam niet alleen omdat Nico Mostert, als A-junior, het hele seizoen veel kracht had opgedaan tijdens de trainingen van SKV1 bij Jaap van Gerwen, maar vooral omdat de paal, na nog geen tien jaar, al straal verrot was. Na dit incident werden op De Zoom de houten doelen langzamerhand vervangen door aluminium doelen met ronde palen.
Toen Paul Apeldoorn, nu wethouder, in het seizoen 1985-1986 niet meer mocht voetballen vanwege een knieblessure, kreeg hij van zijn elftal een kruising die uit het laatste houten doel dat op De Zoom had gestaan was gezaagd. Zou hij hem nog hebben? Paul Apeldoorn: 'Ja, toen ik nog niet zo lang geleden verhuisd ben is hij meegegaan'.
Weet je wat je tegenwoordig ook nooit meer ziet? Nou? Daarover hebben we het een volgende keer.
BLEDDER
