Je moet een hele tijd op deze aardbodem hebben rondgelopen wil je 3 kampioenschappen van SKV 1 hebben meegemaakt. Mijn eerste kampioenschap was die van 1966. Bij die op 23 maart 1957 was ik niet aanwezig om de doodsimpele redenen dat ik pas lid ben geworden in 1961. Dus miste ik toen de promotie naar de 3e klasse maar ook de treurigheid van de degradatie die daar in 1959 al weer op volgde.
Kampioen seizoen 1965-1966. Kent u ze nog? Hier volgen de namen: Staand v.l.n.r. Marinus van Silfhout, Gerrit Albers, Bas Leeuwenburgh, Paul van Espelo, Henk van Dijk, Arie Spee. Geknield v.l.n.r.: Selis Drost (trainer), Joop Teunissen, Hans Albers, Dickie Heij, Henny van de Werfhorst, Rienus van Pijkeren en Johan van der Hoeven (grensrechter).
1966 dus! Ik ging met een hele sliert SKV-ers naar Nijmegen om daar uit de bol te gaan. Dat deden we 's avonds nog eens goed over in de Kromme Hoek, op Sela. Zelden heb ik zoveel SKV-ers zo vrijmoedig met bier om zien gaan. Maar de vloer dronk nog het meeste. Tegen wie we in Nijmegen kampioen werden? Ik weet het niet meer en kan het ook niet meer nakijken omdat de club verdwenen is. Waarschijnlijk gefuseerd. Zo kun je door een fusie uit de geschiedenis verdwijnen! (Het was na veel zoeken de bedrijfsvoetbalclub HSV)
Mijn tweede kampioenschap was gelijk ook mijn laatste van SKV 1: in 1971 versloegen we op de Oude Bennekomseweg AZSV. Hoera, promotie naar de 2e klasse. Daarna volgde een mediastilte van 22 jaar. Tenminste op een paar periodekampioenschappen na die geen promotiezoden aan de dijk zetten. Met uitzondering natuurlijk van de bijna-promotie, ook weer tegen AZSV, in 1992. Toen misten we op 31 mei in Bennekom de hoogste klasse in het zaterdagvoetbal op een lullige haar na: door schorsingen van de helft van de basisspelers. Voor hun gemak had de KNVB alle schorsingen van de maand mei opgespaard tot een dag voor de beslissingswedstrijd.
Traumatisch was natuurlijk de degradatie van hetzelfde elftal een jaar later. Traumatisch omdat de gemiste promotie van het jaar daarvoor, in de winterstop nog volop goed gemaakt kon worden. SKV stond 2e achter DOS Kampen en had nog maar 1 punt nodig uit 2 wedstrijden om de 2e periodetitel te pakken. Na de winterstop gingen echter alle 9 wedstrijden verloren. Op een manier die ik nog steeds niet wil weten!
Voor de echte feestneuzen was er dan in 1996 de neppromotie naar de 2e klasse I. Door het invoeren van de hoofdklasse in het zaterdagvoetbal schoven ook alle andere klassen mee naar boven. Veel hielp deze schijnvertoning niet want in mei 1999 degradeerden we weer naar de 3e klasse. Door in de nacompetitie van Kesteren en van SEH te verliezen.
In 31 jaar geen kampioenschap en geen promotie. Zelfs voor de grootste taainagel een onverteerbare zaak. Toen Kees van Holland, aanvoerder van SKV 6, naar Veldhoven verhuisde antwoordde hij op de vraag of hij ooit nog eens naar Wageningen terug zou keren: 'Ja, om begraven te worden op het A-veld. Daar kun je tenminste in vrede rusten want daar gebeurt nooit wat.' Ik zou zeggen: 'Kees, kom eerder, kom in mei al want dan kun je het onverwachte toch nog in levende lijve meemaken.'
Ja, ik blijf onverbeterlijk. Helaas, Kees kwam niet maar het kampioenschap wel: op 4 mei 2002!
BLEDDER
