Het leek nogal simpel: verhuis naar De Zoom, verkoop het VRIENDENHUIS en zeg bij de erven Zadelhoff de huur op van de velden aan de OB-weg. De eerste twee punten waren geen punt. Voor het laatste stond de Gemeente Wageningen op de stoep. Die wilde graag de huur van de velden overnemen. Wanneer SKV het contract aan zou houden zorgde de gemeente jaarlijks voor de huurafdracht. Deze constructie was makkelijker i.v.m. de verhouding tussen de Gemeente en de familie Zadelhoff. Die was niet ideaal dus!
Natuurlijk wilde SKV de gemeente een dienst bewijzen. Bovendien nam de gemeente het gebruik, onderhoud en de plicht tot afbreken van het stenen kleedgebouwtje op zich wanneer dat nodig mocht zijn. Het VRIENDENHUIS, dat op grond van Van Wijk staat en niet op die van Zadelhoff, werd verkocht aan de Wageningse Schaak- en Dam Vereniging en de Gemeente betaalde keurig elk jaar de huur voor 1 februari. Iedereen tevreden.
De opening van de kleedkameraccommodatie 1956. De opening leek wel een blijspel (van de toneelclub). De afbraak wordt straks een (financieel) drama. V.I.n.r.: Herman Looijen (werd Breutje genoemd; schilder), Teun Zwanepol (metselaar, geen lid van SKV, vader van SKV-er Klaas Zwanepol), G.J. Mugge (aannemer/timmerman), mevrouw van der linde, Rein van Looijen (lid van verdienste, metselaar/aannemer, geen lid van SKV maar van VADA), mevrouw Heiwegen (zorgde altijd voor de thee), Dik Heiwegen (erelid en secretaris van SKV), Dirk van de Linde (oud erevoorzitter, drie keer voorzitter geweest) en Wim Walen (geen lid van SKV maar van WAVV, woonde aan de Dahliastraat en hielp bij de bouw van de kleedaccommodatie).
Na 25 jaar bleek er een addertje onder het gras te zitten. De gemeente wilde door de hoge onderhoudskosten (volgens zeggen 30 mille per jaar) van de velden af en het contract opzeggen. De afbraak van de lichtmast (uit 1982) was geen bezwaar want die was met de Gemeente geruild tegen de plaatsing van twee masten op het trainingsveld van De Zoom (welk een voorzienigheid van het bestuur). Ook het afbreken van het kleedgebouwtje leek probleemloos. Maar: daar zat nou dat addertje! Wat? Een Boa constrictor!
Bij de verkoop van het Vriendenhuis was in het koopcontract opgenomen dat SKV verantwoordelijk was voor de aansluiting op het elektriciteitsnet. En de stroom kwam..... precies, vanuit het kleedgebouwtje!
Na 25 jaar kwam dus de WSDV met deze clausule op de proppen. Makkie: leg een kabeltje van een meter of 15 van Het Vriendenhuis naar de verlichting aan de Grindweg en klaar is kees. Alleen kwam er een kink in de kabel nog voordat ie aangelegd was: de Nuon had, zoals vroeger de PGEM, geen zachte prijsjes.
Ook wanneer SKV-ers de sleuf zelf zouden graven kwam het, inclusief voorrijdkosten, op minstens 12 mille. De WSDV wilde niet betalen, de Gemeente Wageningen wees naar SKV en dus zat de kat in de gordijnen. Na jaren van onderhandelen is men tenslotte uitgekomen op een soort sam sam.
Na 25 jaar kostte die ene clausule meer dan het hele Vriendenhuis had opgebracht.
BLEDDER
