Vandaag belangrijk potje voetbal, de laatste van t seizoen, met winst: kampioen!!!!!! Dorpje aan zuidkant van de Nederrijn tegen stadje aan noordkant van de dezelfde, vol water gelopen, Nederrijn. Klein tegen groot. Zo is de stand eerste deel competitie 2017-2018 ook, Kesteren staat stijf onderaan, en SKV, nu nog 2e, maar zoals aangegeven, bij winnen 1e, ofwel kampioen! Alleen even winnen, da"s alles.

Nachtelijk vriesweertje heeft veld een praxhtige witte waas gegeven. Met fel zonnetje en een wiebelwindje is bij aanvang wedstrijd het veld net zo kunstgrasgroen als de kerstboom thuis. Ipv ballen met kaarsjes, 44 en 2 dofzwarte,  glimmende voetballeren op dit donkergroen. SKV wil graag snel "klaar" zijn, zeker zijn van kampioenschap,  ofwel rap wat doelpunten maken. Kesteren is echter niet uit bed gekomen om pak slaag te krijgen en zet alles op alles met hun voetbalmogelijkheden om dat snel verliezen te minimaliseren,  en wie weet stunt van het seizoen te realiseren. Dat geeft in 1e helft aardig voetbal, waarbij SKV merkt dat ff snel toch lastiger is als vooraf gedacht. En dat SKV achterin door Kesteren soms ook nog op de proef gesteld wordt.

Fabian staat echter als soort koele, alles onder controle hebbende, beer voor zijn doel, daardoor zicht op doel ontnemend voor tegenstander, die echt geen schijn van kans heeft. Met enorme uithaal ligt bal zomaar weer op helft Kesteren.

Rens, de denkende doener, niet te verschalken. "..zo mannetje,  jij denkt dus langs mij te komen? Echt niet". En gebeurt het dus ook niet, voetje ertussen, en klaar.

Sil, rotsblok midden achter. Verschil met rotsblok is dat Sil wel flink  beweegt,  en tegenstander wel van goede huize moet komen om er langs te komen. Doorheen gaat in elk geval niet. En in stormram-mode zelfs doel Kesteren gevaarlijk bestokend.

Tijn wacht als sluwe vos zijn tegenstander op, kom maar,  en floep,  bal in bezit en naar voren ermee. Kom daar ettelijke  keren heel ver mee, op tijd afgevend, natuurlijk wel op tijd terug zijn om eventuele speldeprik Kesteren te neutraliseren.

Niels, de  karate-kid. Om als  eén van de kleinste van alle spelers  toch ook op hoogte kans te hebben, enorme sprongen makend, waarbij armen en benen in het rond  cirkelen , tegenstamders (zichzelf ook weleens) tureluurs achterlatend. Onvermoeibaar.

Niek, de kapper, links, rechts, soms even verstrikt in eigen benen, laat eenmaal op gang zn mannetje als het ware stilstaan, mooi passje en als het even kan een enorme poeier.

Sen, panter, opererend langs de lijn, analyseert de situatie,, schat zn kansen in, tegenstander verstorend,  en dan gerichte rappe ballen naar voren.

Bailey, de cheetah, loert, pakt af, slaat toe, jonglerende tovenaarsballen, en poeiert regelmatig,  vandaag helaas alleen het vangnet bijna stuk.

Stijn,  de motor op midden, de stroomverdeler, zn teamgenoten vonkende passjes gevend, en als het eventjes kan,  zelf ook bliksemschichten richting het doel.

Roy,  vliegende hinde, met soepele tred en sprongen door het veld. Als een schicht flitst hij voorbij,  tegenstander voelt wel de wind, maar ziet nix. En, knap,  dan ook nog met bal aan de voet.

Jip, koekeloerder, spin in web. Houdt alles in de gaten, eenmaal de bal in de voet prikkende steekpassjes, kleine kansjes groter maken.

Luciano,  de poortwachter, uitsmijter. Poortwachters, vaak fysiek en groot, houden tegen. Qua lengte niet  de grootste.  maar wel groot in tegenhouden. Tegenstander geen kans,  eraan vastklampend en pas weer loslatend indien bal in zijn bezit,  energiek naar voren.

Jordy, de dynamietstaaf. Altijd voorin te vinden, vrijlopende krachtpatser. Veelvuldig gewoon om de vaak grote verdediger(s) heen, teamgenoot zoekend voor finishing touch.

Wessel,  lopend vuurtje, de doelpuntenmachine. Energie voor tien, lucht voor dertien. 1 mannetje is.geen probleem, 2 gaat ook nog wel,  3 wordt wat veel Tegenstanders meestal al nasmeulend,  radeloos achterlatend.

Imre,  de gladiator. Tegenhouden is taak, geen probleem. Slim ff mannetje om- en/of uitspelen, zicht naar voren. Volgens voetbalmanieren gehakt maken,  terugbonken,  achterna zitten en als het moet nog een keer. (vandaag dan niet,  maar als tie er is....)

De 2e helft ingegaan met 2-0 voor, op papier dus met 1 been al kampioen. 2-0, dat kan en moet een kampioen tegen de hekkensluiter toch beter kunnen. Met diverse wissels, andere posities, wordt er gestreden. De bal wil er maar niet in, net naast, 20 meter naast, de lat,  de paal, 11 tegenstanders in hun strafschopgebied, eigen teamgenoot voor de poten,  engeltje van de keeper.  Hoe het kan kan het,  het blijft 2-0 voor SKV. Grappig is wel dat het máár 2-0 voor beide ploegen is.

SKV als kampioen had er toch in elk geval voor veelkoppige  meegereisde publiek al combinerend wat meer in mogen/moeten/kunnen inschieten. Kesteren op gepaste wijze blij, sléchts verloren met 2 doelpuntjes tegen de kampioen! Ofwel, iedereen blij. Nou ja, blij...., besef op Kesterens veld door SKVjomgens lijkt nog niet door te dringen. Mogelijk speelt teleurstelling van alle net-nietjes nog door. Publiek uitbundiger. Dan maar douchen, op naar Wageningen. Topsporters hebben dat ook, na de medaille kan het zelfs nog even duren. Warm onthaal, bloemen, friet en zak zoetigheid, een beker (goed geregeld José!). Besef is inmiddels helemaal doorgedrongen in de koppies van de kersverse kampioenen. Glunderende, van oor tot oor blije gezichten. Kampioen! Mede door de  bezielende begeleiding van Wendy en Arno. Wat een klus om al die voetbalkwaliteiten te bundelen tot 1 geheel. Volgend seizoen niveau hoger.

Tip:
probeer elkaars, allemaal anders, sterke punten te versterken en ook eigen te maken, dan zijn zwakke punten verleden tijd.
En vooral,  hou plezier in het spelletje. Dan, dan, nou dan kan het zomaar zo zijn dat er in mei 2018  weer bloemen,  een wortel met radijs en sla,  en een beker op jullie staan te wachten.