Als tussenspel een paar veel gestelde vragen in het voetballen waar nooit bevredigende antwoorden op komen.

Als eerste: waarom klaverjassen voetballers zo vaak? In de bus naar of van wedstrijden, in het clubhuis, op trainingskamp: overal en altijd zie je tafeltjes waaraan geklaverjast wordt. Waarom geen bridge of canasta?

Wat is nou eigenlijk precies een (mooi) aangesneden voorzet?

Waarom is er bij linkspoten in het veld (vaak ook daarbuiten) meestal een steekje los. Op z'n minst zijn ze grillig. Bij backs valt dat soms nog wel eens mee maar bij linksbuitens is het altijd raak. Elke vereniging kent wel zijn eigen 'Van Persie'.

Waarom valt, volstrekt tegen de verhouding in, als de mooiste kansen worden gemist meestal de goal aan 'de andere kant'? Vaak kun je er op wachten. Mensen die dan zeggen dat voetbal zo oneerlijk is vergeten dat dit een ijzeren wet is. Dus niks oneerlijk, je moet gewoon het lot niet uitdagen door teveel kansen te missen. Of zit er iets anders achter? Een geheimzinnige kracht in de sport?

Is het zo dat spitsen onbewust meer richting de keeper in een rode- of gele trui schieten dan op keepers die een trui dragen die een minder opzichtige kleur heeft? Is het daarom aan te raden voor keepers om nooit een grijze of zwarte trui te dragen?

Zijn er minder kopsterke spitsen sinds de trainers in Nederland en masse de kopgalg hebben afgeschaft in de jaren zeventig/tachtig van de vorige eeuw?

Een volgende keer meer.

BLEDDER