In "Wageningen Stad", nu gecombineerd met "De Veluwepost", wordt in het wekelijkse interview met een vrijwilliger steevast de vraag gesteld: "Wat vind je het mooiste plekje van Wageningen?"

De antwoorden laten zich intussen heel goed raden. De vogelliefhebber noemt het binnenveld, de milieufreak de uiterwaarden, liefhebbers van tuinieren noemen De Eng, minnaars het bankje in het arboretum of naast De Wageningse Berg waar je zo mooi over de Rijn heen de Betuwe inkijkt, de liefhebber van de leerlooiershuisjes zegt Het Spijk en de voetballiefhebber noemt De Zoom.

Zelf zou ik het niet weten want heel Wageningen zit mij als een warme jas. Wanneer ik met het pistool op de slaap moet kiezen wordt het toch De Zoom. 's Zomers zie je in alle rust konijnen dartelen over de velden en een fazantenhen met een rijtje kuikentjes. In de herfst en in het voorjaar zie je voetbal en in de winter lijken de maagdelijk witte velden wel op een sneeuwweide in de Alpen. Daarbij komt nog dat je in alle seizoenen het bos in kunt gaan.

Nooit wordt in zo'n vrijwilligersinterview gevraagd naar het lelijkste plekje van Wageningen. Dat zou ik wel weten: de Beuningstraat. Kale muren met op de hoek het wangedrocht van de Hema en als bloem tussen de stenen het Poorthuijs van oud-SKV voetballer Arie v.d. Brink. Met pijn in het hart denk ik aan hoe het vroeger was: een schilderachtig straatje met op de andere hoek schildersbedrijf Bloemendaal. Bij SKV-ers beroemd om zijn mooie dochters. Bloemendaal en Beuningstraat vermoord door een kille architectuur.

Wat dit met voetballen in het algemeen en met SKV in het bijzonder te maken heeft? Laat op een willekeurige avond bij SKV aan de bar maar eens de woorden Beuningstraat en Bloemendaal vallen dan kom je daar wel achter. Zeker als Gerard v.d.Kleijn of Peter Pauk aanwezig zijn. Dan druipt de nostalgie van ouwe shotters van de barkrukken af.

BLEDDER