De degradatie van mei 1993 kwam aan als een mokerslag. Niet alleen omdat iedereen nog geen jaar eerder (31 mei 1992) in feeststemming naar Bennekom ging om daar, met een geïmproviseerd SKV-1, door opgespaarde schorsingen van de KNVB, helaas het hoofdklasserschap aan AZSV moeten laten. Maar ook omdat men niet meer wist wat degraderen was. De laatste degradatie van SKV-1 stamde uit 1959!

Gelukkig hadden wij geen traditie in dat soort ellende. Dus ook geen bestuurlijke ervaring in de gevolgen. Die waren huiveringwekkend. Al snel kwamen de eerste aasgieren om spelers weg te roven. Met financiële middelen maar ook met het aanbieden van banen aan spelers die net hun studie achter de rug hadden.

Ook waren er spelers waarvan het logisch was dat ze bij SKV van het hoogste platvorm verdwenen. Mark van Smaalen stopte na een lange carrière. Hij werd keeperstrainer. Mark Krommendijk en Paul Keukens gingen in het Westen voetballen, waar ze al woonden en werkten. Gert Bravenboer ging bij Bemmel spelen, Jan Joost van den Brink wilde al snel terug naar ONA en Henri Evers was halverwege het seizoen ook al gestopt. Hij ging later naar Candia waar hij in 1992 met SKV nog een aardig feestje vierde, door daar ten koste van de 'klokkenluiders', klassenperiodekampioen te worden.

Harry van Schijndel ging, na een goed gelukte stage, in Zwitserland werken. Jeugdige talenten zoals Jan Willem Menkveld en Arjen Ruiter gingen, net als Dick van Mersbergen, ver buiten Wageningen studeren. Tonnie van Drumpt werd getransfereerd naar Bennekom en als laatsten gingen Paul Sulzle en Erwin Hellegering naar WAVV en Arjan Turkesteen naar De Merino's. Veertien man op een A-selectie van twintig, dat was even schrikken!

Rampzalig voor SKV 1,2 en 3. Van de A-selectie waren slechts over Kees Rondhout, Geurt Teunissen van Manen, Bert van Orden, Jarco van Manen, Wim Rip en Heim de Vries. Daarbij kwamen van SKV-2 Rudi Mol en Daniël Lamers en Remco Keijman van het A1. Hoe verder?

Daarover de volgende keer meer.

BLEDDER