Van alles hoor je over voetbal. De meest indringende kwam van Rinus Michels: Voetbal is oorlog. De meest aardige is: Het Begon Op Klompen. En de meest 'vriendelijke' is: Sport Kweekt Vriendschap. Onlangs hoorde ik een nieuwe: sport kweekt consensus. Tenminste dat zou je af kunnen leiden uit het volgende verhaal uit de nooit teveel bezongen jaren tachtig van de vorige eeuw.

Jaap van Gerwen had voor de verre busreis de opstelling van SKV 1 al bekend gemaakt. Tenminste op één positie na: de linkshalfplek zou hij na aankomst definitief invullen. De twee genomineerden had hij al wel bekend gemaakt: William Jacobs en Nico Mostert.

In de bus staken Nico en William de koppen bij elkaar. Beiden hadden geen zin om voor niks de hele zaterdagmiddag in de bus te zitten. Al gauw werd er een 'consensus' bereikt. De gekozene zou in de rust een blessure voorwenden zodat de koek eerlijk verdeeld kon worden. William Jacobs was de gelukkige en conform de afspraak kwam hij in de rust zwaar kreunend de kleedkamer binnengestrompeld, maakte zuchtend zijn schoenen los en zei dat hij absoluut niet verder kon spelen.

Of het nu aan de acteurskwaliteiten van Jacobs lag of aan de gretigheid waarmee Mostert zich omkleedde, Jaap van Gerwen stonk er niet in. William kreeg flink op zijn falie, kon zijn veters weer vast maken en Nico heeft die middag geen seconde gespeeld.

Duidelijk is dat in de jaren tachtig 'het poldermodel' en het woord 'consensus' nog geen opgang hadden gemaakt.

BLEDDER