Zaterdag 14 mei 2005 was een historische dag in de voetballerij. Naast SKV was op die dag ook Barcelona kampioen geworden. Wij waren dus in goed gezelschap.

Na de 2-0 overwinning op ESA barsten de feestelijkheden van het negende kampioenschap en het jubileum SKV 75 los. Eigenlijk was het geen uitbarsting maar een eruptie. Het leek wel of de jubileumcommissie de Vesuvius en de Etna beiden uit Italië hadden laten overkomen.

De vulkanen hadden het blijkbaar goed naar hun zin op ons complex want ze bleven gelijk maar de hele week lava spuien, ondanks dat in eigen land de Oude Dame Juventus die week ook de kampioensschaal kreeg uitgereikt.

Sander Lenselink was in 1971 de laatste voorzitter onder wie SKV twee keer kampioen is geworden. Maar zelfs hem is het niet gelukt wat Joop Teunissen wel voorelkaar bokste: kampioen worden in een jubileumjaar. Daarnaast zorgde Joop voor een ander record: binnen 7 jaar twee keer kampioen worden en twee keer degraderen. Baas boven baas, records zijn er om te sneuvelen.

Hoe zou Joop dat eigenlijk versierd hebben? Want als mijn geheugen niet teveel aan het aftakelen is meen ik dat hij in die zeven jaar nog een paar andere klusjes te verhapstukken had. Als ik de hele jubileumweek bekijk behaalde hij dit record door een oud liberaal principe toe te passen: 'laisser faire, laisser aller (Gourmay 1712 - 1759).'

Want heel SKV liet zich gaan. Liet zich zo gaan dat het totale pakket ook een record werd: een record aan feestelijkheden en aan vreugde-uitbarstingen.

Ik ben nog steeds lyrisch,

BLEDDER