Wat is er van de verwachtingen, wensen en uitspraken van de pupil-van-de-week terecht gekomen? Met deze zin begon ik de laatste twee columns over de uitspraken van een pupil-van-de-week toen en wat er van die uitspraken vandaag de dag als senior terecht is gekomen.

Toen ik ermee begon had ik de idee om er een uitgebreide serie van te maken. Want van zestien jaar Pupil-van-de-week zijn de eerste vijf jaargangen dit jaar allemaal senior geworden. De oudsten zijn dat zelfs al vijf-zes jaar. En vijf jaargangen leveren toch een 50-60 pupillen van de week op. Daar moet wel wat leuks tussen zitten, toch?

Vergeet het maar. Ik moet zuinig zijn met deze rubriek omdat het merendeel van de pupillen-van-de-week uit de eerste vijf jaren bij SKV verdwenen zijn. Neem nu eens het seizoen 1989/1990. Negen pupillen-van-de-week hebben we toen gehad:

Gerard Meijnen, Richard Antonysen, Gert Engelberts, Jef van Wijk, Roland Damen, René IJkhout, Erik van de Graaf, Jeroen van Schagen en Just van de Broek.

Uit dit rijtje zijn er nog maar twee actief bij SKV: Jef van Wijk speelt in het 2de en Richard Antonysen in het 9de. De meesten hadden het verschrikkelijk naar hun zin bij SKV, wilden allemaal het eerste halen maar zijn toch voordat ze senior werden vertrokken.

Waarom? Vraag het ze zou ik het jeugdbestuur aanraden. Erik van de Graaf is het meerdere malen gevraagd. Maar hij blijft liever bij zijn maten in Bennekom 3 spelen dan een als pupil beloofde poging te doen om, onder de leiding van zijn broer Bas, bij SKV in het eerste te komen. Daarbij moet aangetekend worden dat hij Bennekom 1-2 heeft laten varen omdat hij door studie niet altijd kan trainen.

Van de pupillen-van-de-week van het seizoen 1989/1990 speelt dus na 13 jaar nog maar 22% bij SKV. Om het nog erger te zeggen: 78% speelt niet meer bij SKV!

Is dit een uitzondering? Hoe zat dat voor die tijd? En na die tijd? Daarover gaat de volgende column.

BLEDDER