Weet je wat je tegenwoordig nooit meer ziet? Netpinnen!
Tot de jaren negentig zaten de doelnetten aan de onderkant niet, zoals nu, vast aan een ingenieuze buizenconstructie die opgeklapt kan worden, maar waren ze in de grond verankerd met pinnen. Wanneer men nieuwe netten kocht zaten daarbij altijd 8 pinnen per net. Rotdingen, want het waren grote tentharingen die je zomers en in de winter, als de velden hard waren, bijna niet de grond in kreeg. Je sloeg ze dan al gauw met een hamer krom. In de herfst, wanneer de velden nat en zacht waren, vlogen ze bij elk doelpunt tegen een wat te strak gespannen net als meeuwen door de lucht. Daarom liet de Zoomcommissie altijd betere pinnen maken door handige leden. Grotere exemplaren voor de herfstmaanden en kleinere voor de zomer en de winter.
Netpinnen waren een grote ellende! In de maanden dat het gras hard groeide en er elke week gemaaid werd, augustus en september bijvoorbeeld, moesten na elke wedstrijddag de netten omhoog gehaald worden. Dat was een rot karwei omdat dan alle pinnen uit de grond moesten. Dat werd met een klauwhamer of een soortgelijke attribuut gedaan omdat ze onwrikbaar in de steenharde, droge grond vastzaten. De pinnen minder diep in de harde grond slaan? Dan regende het klachten omdat men er dan over struikelde. Klachten die vooral kwamen van de atleten die van de gemeente toestemming hadden om door de week te trainen rond de bovenvelden.
Klachten kreeg je ook van de gemeente zelf wanneer de aldus losgewrikte pinnen, die altijd hoog in de netten moesten worden opgehangen, in het hoge gras terecht kwamen door illegaal voetballende jongentjes. Dan had je de kat pas goed in de gordijnen omdat de pinnen dan vastliepen in de maaimachine. Wanneer de terreinbeheerders zelf de pinnen uit de grond moesten trekken, omdat het seintje dat er gemaaid ging worden door SKV genegeerd was, leverde dat wel eens problemen op die soms tot sancties leidden.
Na het maaien hadden de leden van de Zoomcommissie de eerst komende wedstrijddag als eerste klus alle doelnetten weer op te spannen met netpinnen. Vaak waren dan veel netpinnen op een zeer geheimzinnige manier verdwenen. Daarmee wil ik niet suggereren dat boze terreinbeheerders, die de pinnen zelf uit de grond moesten trekken voor ze konden maaien, ze iedere keer als sanctie weggegooid hadden.
Wat dan wel?
Daarover een volgende keer meer.
BLEDDER
