Alle clubhuizen van alle voetbalverenigingen in heel Nederland zijn tot de nok toe gevuld met verhalen over de missers van scheidsrechters. En natuurlijk over hun dictatoriale manier van optreden. Iedereen is het er altijd weer over eens dat dat komt omdat ze thuis bij moeder-de-vrouw niks te vertellen hebben. Dat soort verhalen zijn voor stamtafels en niet voor een column. Daarom hier wat herinneringen over scheidsrechters met humor of met een zeer bijzondere vorm van humor. Kortom de komende columns iets over scheidsrechters die afwijken van het verwachtingspatroon.

We beginnen met scheidsrechter Hoek, ooit een topper in het zaterdagvoetbal, die af en toe ook SKV-1 moest fluiten. Met Hoek was het altijd lachen geblazen in het veld. Soms was het zo dol dat de aanvoerders hem smeekten iets minder met grappen te strooien omdat sommige spelers door zijn grappen zo in een kramp schoten dat ze geen bal meer konden raken. Anderen lachten zich slap met ongeveer hetzelfde resultaat.

Humor had scheidsrechter Keukens uit Ochten ook, maar dan vooral aan de bar. Na een kwartiertje verliet hij de Bobo's in de bestuurskamer met een snijdende kwinkslag om tot ver na "sluitingstijd" de spelers aan de bar continu een lachsalvo te ontlokken. "Keukens in huis? Ploegbaas laat thuis!"

Bij de lagere elftallen had je scheidsrechter Davelaar die de ene week twee wedstrijden bij SKV floot en de andere week twee bij Lunteren. Hij had de merkwaardige correctheid om zich tussen de twee wedstrijden door te douchen en om te kleden voor een half uurtje aan de bar. Daarna verkleedde hij zich snel voor de tweede wedstrijd. Niemand heeft Davelaar ooit kunnen betrappen op niet goed gekleed aan de bar te verschijnen. Wat Davelaar ook bar vond? Bar slecht weer!

Maar daarover een volgende keer meer.

BLEDDER