Of ze nu spelen in de laagste reserve klasse van het amateurvoetbal of als multimiljonair in de Europese top bezig zijn, voetballers zijn de meest werkwillige werknemers die er bestaan. Geen speler is blij met een vrije middag op de tribune of als wisselspeler op de bank.

Waar andere werknemers dankbaar de benen strekken beginnen voetballers te mekkeren. Zelfs wanneer ze total loss na 80 minuten het strijdperk mogen verlaten voelen ze dat niet als een opluchting maar als een vernedering. Tenminste de meesten.

Soms zijn er voetballers die dat minder erg vinden. Eén van hen was Gradus Verhoeven in zijn nadagen. Hij nam wel altijd zijn voetbalschoenen mee naar de Zoom. Kneep hem zolang nog niet alle elftalgenoten binnen waren maar haalde opgelucht adem als nummer twaalf zich aandiende.

Vlaggen deed Gradus met beduidend minder tegenzin. Door het vlaggen kom je toch wat in beweging en dat geeft je het gevoel dat je ook je aandeel in de wedstrijd hebt gehad. Het geeft bovendien meer voldoening om aan de derde helft in de kantine te beginnen. Want die cooling down is een van de hoofdstukken dat ook hoort in het jongensboek dat voetballen nu eenmaal is. Ook voor oudere heren.

Tien jaar later kon je hetzelfde waarnemen bij Hans v.d. Meijde. Ook wel 'De Kloet' genoemd. Net als bij Gradus kon je aan de voetbalschoenen van Hans al zien dat het niet meer de bedoeling was om daar de sterren mee van de hemel te spelen. Wel kon hij daarop de sterren van de hemel vlaggen. Hans was een geboren grensrechter. Hij deed dat graag en deed dat goed.

Als hij niet op zaterdagmiddag een baan had gehad bij Woudenberg de slijter (ook een ex- SKV-er) dan was hij absoluut doorgedrongen tot de hogere regionen van het voetbal. Was hij ooit een grote assistent-scheidsrechter geworden, zoals dat nu heet. Bij SKV was hij al snel in de picture bij het team onder 21 jaar en snel daarna ook bij SKV 1. Maar zoals gezegd kon hij wel doordeweeks bij de beloften vlaggen maar niet op de zaterdagmiddag.

Wie dat wel kon was Gerard van der Kleijn. Al in het seizoen 1989/1990 viel hij regelmatig in als lijnrechter. Was zelfs zeer behulpzaam voor de technische staf. Bij Sparta Enschede ging hij zelfs zover dat hij in de rust apart voor verzorger Frans van Ernst een kopje thee met versnapering ging halen.

Zo zie je maar weer waartoe zo'n grap allemaal kan leiden.

BLEDDER