Sommige uitdrukkingen verzin je niet maar worden geboren uit een creatieve geest die geprikkeld wordt. Zo'n prikkel kan van alles zijn. Ook wrok.

Uit dat laatste ontstond de uitdrukking 'Het stiekeme vierde' in het hart van Wout Driever. Wout, die op gevoel verschillende keren direct uit een corner scoorde, was de aanjager van SKV 4 dat in 1990 kampioen werd. En Wout was ontstemd. Wout was zeer ontstemd.

Wat was het geval? De selectiespelers uit de jaren 80 wilden zich hergroeperen in een nieuw, eigen elftal. Daar was geen bezwaar tegen. Het was juist prima dat spelers die gestopt waren, zoals Kees Heije, weer gingen spelen. Maar dan moest alles wel in goed en open overleg gebeuren. Geen ronselpraktijken dus.

Zo werd Wim Rip uit SKV 1 benaderd maar die voelde zich als selectiespeler nog niet afgeschreven. Wel kwamen er een stuk of zes spelers, oudgedienden, uit SKV 2. Dat veroorzaakte her en der de eerste wrevel. Ook werden een paar spelers uit het vierde 'gerekruteerd' en vond het bestuur het goed dat het nieuwe elftal, als steun in de rug van de drie selectie-elftallen, als SKV 4 de competitie in ging. Mits alles in open overleg gebeurde. En daar barstte de bom. Er was geen sprake van 'open overleg' maar van geheime onderhandelingen. Tenminste voor niet ingewijden.

Toen Wout Driever dit allemaal in een ver gevorderd stadium ter ore kwam, borrelde diep uit zijn hart naar boven: 'Wat, wij zijn het vierde. Is dat al stiekem beslist? Dan zijn zij het stiekeme vierde, wij blijven het vierde'.

En het bleef daarna nog lang onrustig in de bepaald niet gesloten SKV-gelederen. Ook lang nadat het stiekeme vierde al jaren als SKV 3 triomfen 'vierde'.

BLEDDER