Joop Teunissen, de absolute topscorer aller tijden, ging na zijn carrière in SKV 10 spelen. Een beslissing die hij binnen drie kwartier al weer betreurde. Als spits van SKV 1 was bij heel wat aanslagen op zijn benen gewend. Maar de onbenulligheid in de kelder van de reservecompetities sloeg alles. Joop brak binnen 45 minuten zijn been. Het elftal dacht met alle ballen op Joop ook eens kampioen te kunnen worden maar de tegenstanders schopten hem maar gelijk de ambulance in.

Aan het eind van de competitie was Joop op tijd gerevalideerd om nog een paar minuten mee te kunnen spelen. Nog geen 90 minuten later moest de ambulance weer komen. Nu was het geen beenbreuk maar een paar gescheurde banden. Joop hield daarna het lagere voetbal voor gezien. Toen hij weer mocht lopen deed hij dat meteen maar goed: 42 kilometer en 195 meter. Zijn sport werd de marathon. Een sport waarbij je ook blessures op kon lopen, zou Joop later ondervinden. Overbelastingsblessures.

Eenzelfde weg als Joop Teunissen bewandelde later Bennie Eijckhoff. Toen hij lager was gaan voetballen, in SKV 3, kwam hij nog een keer een bevriende slager uit DTS 1 tegen en dat betekende ook een ernstige blessure. Die vleeschhouwer van DTS? What's in a name: Homburg natuurlijk! Bennie ging halve marathons lopen of iets korters zoals de Papendalloop.

Twee eerste elftalspelers die beiden onder Jaap van Gerwen getraind hebben gingen langere afstanden lopen. Daar moet een verband tussen zitten. Jaap van Gerwen liep immers ook langere afstanden na zijn (prof)voetbalcarrière. Wat, veel selectiespelers gingen met hem regelmatig de halve marathon van Apeldoorn lopen!

BLEDDER