Ooit was het penaltytoernooi van Candia een hoogtepunt in het seizoen voor D-pupillen. Beter gezegd voor D1-pupillen. Na weken van oefenen en selecteren kwam het er toch altijd weer op neer dat de keeper en de 5 strafschoppennemers uit het D1 kwamen.

In Rhenen streden zij met z'n zessen om de fel begeerde bokaal. De strafschoppennemers moesten de ballen er in schieten en de keeper kon zijn team helpen door ze van de tegenstanders tegen te houden. Het team met de meeste goals was winnaar.

SKV won bijna nooit. Van één elftal kan ik me nog herinneren dat ze zingend met de bokaal het clubhuis binnen kwamen. Dat was in 1979. De keeper van dat winnend groepje was Matthew Pearson. De penaltyspecialisten waren in ieder geval Tom Krommendijk en Marcel Hellegering. Naar de drie anderen moet ik gissen.

Laat ik een poging wagen. Paul Verwijs was erbij omdat de lange centrale verdediger zo onbehoorlijk hard kon schieten. Ooit schoot hij, vanaf het B-veld, een ruit van securityglas van de kantine bijna aan diggelen. Later is hij ook nog een tijdje keeper geweest. Dan was er nog kleine Paul Keukens, die kon ze ook goed nemen. Maar dat gold ook voor Kees Rondhout, Robert Jansen, Rob Dijkerman en Pietje Looijen. Maar misschien waren Aadje Kesler en Han Beekhuizen er ook wel bij. Alle elf waren het kanjers die in de D-pupillen al over een betere traptechniek beschikten dan de gemiddelde pupillentrainer in die tijd.

Zoals gezegd was het nadeel dat de andere 65 D-pupillen van SKV niet mee konden doen aan het Candia-penaltytoernooi. Voor hen bedacht Willem van Roekel in 1980 zijn eigen SKV-penaltybokaal.

Daarover een volgende keer meer.

BLEDDER