Gert Groeneveld had het juiste elftal om zich heen om twee keer topscorer van SKV te kunnen worden. Gert was dus geen eendagsvlieg, daar hebben zijn elftalgenoten wel voor gezorgd.
Gert Groeneveld, een tweedagsvlieg, met zijn elftal dat in mei 1984 met "Alle ballen op Gert" hem niet alleen liet staan in zijn strijd om voor de tweede keer topscorer te worden. Commentaar van het team: "voetbal is een teamsport". V.l.n.r.: Henk Schuilenburg, Gert Wildekamp, Ben v.d. Swaluw, Jaap Meurs, Gerard van der Kleijn, Adje Beumer, Dicky Meijer, Bert (Peer) Vermeer. Geknield: Gert de Leeuw, Nees Slotboom, Gert Groeneveld, Arie v.d. Brink en Hans Kalb.
De term 'Alle ballen op Gert' werd geboren op een warme avond in mei 1984. De competitie was al afgewerkt op een enkele wedstrijd na die niet meer van belang was voor promotie of degradatie. Zo'n wedstrijd was ook Wageningen - SKV 10. Waarom die wedstrijd dan toch nog gespeeld moest worden was voor iedereen een raadsel. Waarschijnlijk zat het elftal van Gert Groeneveld daar achter. Wat was het geval?
Gert Groeneveld, de topscorer van SKV in het seizoen 1982-1983, stond op 17 doelpunten en had er nog 6 nodig om ook de eeuwige roem voor het seizoen 1983-1984 in de wacht te slepen. Misschien wel daarom moest Wageningen - SKV 10 toch nog gespeeld worden op die beruchte door-de-weekse-avond in mei.
'Alle ballen gingen op Gert'. Het liefst zo dicht mogelijk bij de goal zodat missen bijna onmogelijk was. Voor de rust had hij er op deze manier al 5 in liggen. Na de rust volgde nummer 6 en werd de wedstrijd op slot gegooid. Zo was het genoeg en het was te warm voor nog meer goals. Dit soort topscorers noemen we vanaf nu 'Het alle-ballen-op-Gert-type'. Na die wedstrijd op die warme avond in mei 1984 was het ook 'Alle-rondjes-van-Gert'.
Een ander type topscorer is de 'Incidentele topscorer'. Een goed voorbeeld daarvan was Ruud Gibbon. Ruud stond wel in de spits om te scoren, maar niet om verenigingstopscorer te worden. Eigenlijk was Ruud geen topscorer maar een topkansenmisser. Alleen al door de onmisbaarste kansen te missen is Ruud legendarisch geworden. Wanneer om zo'n gemiste onmisbare kans door zijn teamgenoten gelachen werd, miste Ruud uit woede nog meer onmisbare kansen.
Eén seizoen is het hem toch gelukt om topscorer van heel SKV te worden. Dat was in een jaar dat geen enkele spits in vorm was en Ruud veel onmisbare kansen eens niet miste. Met nog geen 20 goals in het seizoen 1981-1982 kreeg Ruud toch de eeuwige roem. En iedereen krijgt de roem die hij verdient.
De volgende keer komt de 'Counterspits' aan de beurt.
BLEDDER
