Waar was jij toen Reinier Paping op 18 januari 1963 de elfstedentocht won?
Ik was in Wageningen waar het ook vroor dat het "meer dan" kraakte. Letterlijk "meer dan" kraakte omdat in dat jaar de Rijn voor het laatst kruide. De ijsschotsen met donderend geraas uitelkaar liet barsten!
Waar was jij toen Reinier Paping op 18 januari 1963 de elfstedentocht won?
Ik zat dus in Wageningen te kleumen op een kamertje in De Krommehoek. In Huize Torck, een studentenhuis waar ooit burgemeester Lubbert Torck had gewoond en dat een paar jaar later tot de grond toe af zou branden. Ik zat op nog geen 30 centimeter vanaf een potkachel mij aan de voorkant te verbranden terwijl aan de achterkant de ijsbloemen op mijn rug stonden. In de verte, bij het Lexkesveer, klonk het kruiend ijs alsof er met tientallen kannonen geschoten werd op het huis van Wout van Espelo aan de Veerweg. Maar dat kon niet omdat Wout er toen nog niet woonde. Pas een jaar later, in 1964 dus, zag ik op de markt dat Wout met zijn bruid Riki uit de kerk kwam. Waarom ik dat zo zeker weet? Omdat ik dacht: "Hé, kijk, daar heb je Wout van het eerste elftal".
Maar terug naar 18 januari 1963.
Zat ik toen nog in SKV 3 of was ik met de groei van de vereniging al teruggezakt naar SKV 4? Want in die tijd nam het aantal seniorenelftallen immers toe van vijf naar zeven! Of zat ik toen al in het vijfde? Het zal nog net in SKV 3 geweest zijn. Met Ben Spee en Harm van Brussel die een jaar daarvoor ons aan Joop Stroop voorstelde. Ook speelden we een tijdje met Dickie Heij, Sjaak Dijkstra en Daan Nijland. Een echte voetballer want hij liep nog strammer dan Vasovic dat een paar jaar later bij Ajax zou doen. Verder niet te vergeten de medestudenten Jan Visser, Ben Droppers en Hans Wolthuis die nog sneller liep dan zijn Harley Davidson.
Dick Vermeer deed af en toe ook mee. Volgens mij was ook hij toen al op z'n retour want een paar jaar eerder speelde hij als zeventienjarige nog wel eens als rechtshalf in het eerste. Sjaak Turkesteen moest nog carrière maken. Als jeugdspeler deed hij af en toe bij ons mee wanneer we mensen tekort kwamen.
Dan hadden we nog Jan Klein: net twintig jaar en toch al grijs. Op goal hadden we een echte grijze: Gijs Looijen en af en toe Wim Joosten. Of was dat al in het vierde of vijfde? In ieder geval was Sander Lenselink voorzitter, Gerard Lamaitre secretaris en diezelfde Wim Joosten penningmeester.
Waar was jij toen op 18 januari 1963 Reinier Paping die barre elfstedentocht won? Toen het leek alsof de Rijn na 18 jaar terugschoot op de Duitsers? Toen Kennedy tien maanden later nog naar Dallas moest om daar zijn moordenaar Lee Harvey Oswald te ontmoeten?
Ik zat te bibberen in de Krommehoek bij een enorme potkachel met blaren op mijn buik en ijspegels op mijn rug. Als ik er aan denk is het net of het steeds kouder wordt.
BLEDDER
