In 1981 was voor 43 elftallen de trainingsaccommodatie op De Zoom veel te klein geworden. Op een trainingsuur voor de lagere elftallen stonden, op een maandag in augustus, meer dan vijftig spelers op een veld klaar om te trainen. Onder leiding van Gert Groeneveld gingen er 30 naar de bar. Ook leuk! Na elk biertje groeide de kritiek op het bestuur.
Ander voorbeeld. Willem van Roekel en Melani Gijsbers moesten op één veld 45 F-pupillen trainen. Dat was te gek. Dus ging men op zoek naar een extra trainingsveld. Het werd de Oude Bennekomseweg. Het gras werd gemaaid, de doelen rechtop gezet en het veld wat vlakker gemaakt.
Een probleem was de verlichting want vanaf begin september was het om 21.00 uur donker. Voor het installeren van een mast vroeg een bedrijf in Ede 18 duizend gulden. De Gemeente Wageningen vroeg maar liefst 21 duizend piek! Gelukkig wist hoofdtrainer Jaap van Gerwen, die bij de PGEM (de voorloper van de NUON) werkte, ergens voor weinig geld een enorme mast op de kop te tikken. Jan IJtsma, die bij Rooseboom in Ede werkte, zorgde ervoor dat het gevaarte op het veld aan de OB-weg kwam. De A-selectie (die er ging trainen) groef de sleuf voor de kabels en Steef Lam installeerde het technisch gedeelte: twee lampen van 2000 watt! Er kon getraind worden, later ook door het A1 (jeugdselectie).
Alles prachtig maar er was een probleem: het licht kwam maar van één kant. Een pass aan de overkant van het veld kwam als een kanonskogel uit het halfdonker aanzeilen. Toch werd deze accommodatie de eerste jaren als een enorme luxe ervaren: het had een prachtige grasmat. Zelfs FC Wageningen kwam er graag.
Toen een kleine tien jaar later op De Zoom het kunststofveld ook als (dubbele) trainingsveld dienst deed en de vereniging wat was afgeslankt moest SKV de OB-weg weer inleveren. De Gemeente Wageningen wilde het veld weer voor andere sporters gebruiken.
Het bestuur deed een handige zet door de kale mast te ruilen voor het in beton plaatsen van twee stevige lichtmasten, die al op het trainingsveld op De Zoom lagen. Na 20 jaar waren de palen daar gevaarlijk aan het doorroesten. Zelfs Steef Lam durfde er niet meer in te klimmen. En dat zei toch wel iets, in die tijd dan.
Het is onnodig om te zeggen dat Jaap van Gerwen de beide vervangers weer ergens voor een klein prijsje wist te vinden. Zo werden wij, indirect, ook een beetje gesponsord door de Nuon.
BLEDDER
