Vroeger hadden de beste voetballers een korte en krachtige naam. Voornaam en achternaam het liefst niet meer dan 10 letters. Denk maar eens aan de internationals: Kick Smit, Kees Kist, Co Prins, Guus Haak, Ruud Krol, Miel Pijs, Arie Haan, Bram Appel. Ooit was er een voetballer die in nog geen 10 interlands 5 keer scoorde en toch helemaal in het vergeetboek terecht is gekomen. Ondanks, nee dankzij, zijn onmogelijke lange naam: Carles van Baar van Slangenburg! Zo heet je niet als voetballer. Zo iemand hoort voor de VVD in de eerste kamer te zitten, en niet in het Nederlands elftal.

Tegenwoordig is dat anders: ook dubbele namen zijn geëmancipeerd. Denk maar eens aan Jan Vennegoor of Hesselink, Milan Berck Beelenkamp en Jeremy Overbeek-Bloem. Een nieuwe trend die meer dan 20 jaar geleden al bij SKV zijn intrede deed. Ook daarin was SKV zijn tijd ver vooruit. De mooiste was Dirk-Jan Klein Essink. Een dubbele voor- en achternaam.

Een ramp voor de makers van Zoomactueel. Zo'n naam kun je niet kwijt in de positionele opstelling die toen in het blad stond. Een dubbele naam past alleen als voorstoppers tussen de backs met een korte naam. Mensen met een dubbele naam zijn vaak behoudend, verdedigers. Dus zette trainer Jaap van Gerwen, tot opluchting van de redactie Dirk-Jan voorstopper met naast hem de kortnamige backs Wim Rip en Kees Heije.

Daar komt nog bij dat Dirk-Jan niet alleen een lange naam had maar ook uitschuifbenen die hem als voorstopper aardig van pas kwamen. Problematisch werd het pas echt toen ook zijn broer Gerard (ook een voorstopper) in het eerste kwam. Geen nood ook als hangende spits kun je een dubbele naam in de opstelling kwijt. Gerard Klein Essink werd de meest verdedigende spits die SKV ooit heeft gehad.

Toen Dirk-Jan vertrok nam Gerard geruisloos de voorstoppers positie in, toen Gerard vertrok kwam net Geurt Teunissen van Manen uit de A1 over. Alles heeft zijn tijd.

Staand v.l.n.r: Chris Ruisch, Jaap Wildeboer, Bas Leeuwenburg, Dick Knoop, Appie Maassen, Hennie van Kraanen, Teun Klein Essink en Gerard La Maitre. Zittend: Wim Møller, Wim v.d. Hoeven, Arie van Silfhout, Dogan, Gert Jansen en Hans Slotboom.

Tegenwoordig heb je bij SKV geen uitzonderlijk lange namen meer in het veld staan. Maar ach wat zegt een naam nu eigenlijk? Dat zei heel vroeger al de engelse toneeldichter Wim Schuddespeer. Zijn Duitse collega Gunter Wallraff voegde daar vier eeuwen later aan toe: alle turken heten Ali. Behalve bij SKV. Daar heette hij Dogan (op de foto derde van rechts geknield).

BLEDDER