Eigenlijk heb ik in mijn tuin veel te veel wilde aardbeien staan. De rode bessen zijn niet lekker maar ik voel me wel lekker bij de gele bloemen die zelfs hier en daar over mijn paadje van rode en blauwe minestones wandelen. Toen ik onlangs de zolder opruimde kwam ik allerlei programmaboekjes en folders van toneelstukken en films uit de jaren zestig tegen. Ook die van de film "Wilde aardbeien" van Ingmar Bergman.

Een fantastische rolprent uit een hele boeiende reeks waarvan ik destijds bijzonder genoten heb. Misschien voel ik me daarom wel zo senang (een woord dat in de jaren zestig nog in zwang was) bij de wilde aardbeien die zo zorgeloos door mijn tuin woekeren.


Naast de film en toneeldoos vond ik in een SKV doos het beste bewijs van het grote nut van een derde selectie elftal: een foto van SKV-3 uit de jaren '80. Ingeklemd tussen leider Geert Bosch, soms playing captain Jan de Hartigh en trainer J. Nagel staan: Piet Looijen, Marcel Hellegering, Cornelis Mostert, Wim van der Tak, Hans van Wageningen, Johnny de Vries en zitten: Zeger de Jager, Martin Hobé, Cees van Meijeren, Martin Pluijgers, Armando Tönissen en Jan Klein Hulze op hun hurken.

Meer dan de helft van deze spelers uit SKV-3 heeft kortere of langere tijd in SKV-1 gespeeld. Dan heb ik het nog niet eens over Bert van Orden die na 3 maanden het derde verliet om tot het eind van de eeuw in SKV-1 te voetballen. En natuurlijk Eric Caldenhoven!

Maar naast het praktisch nut heb ik aan dit elftal veel prettige herinneringen. Bij dat elftal voelde je jezelf senang. Net als bij de wilde aardbeien. Wilde aardbeien? Film? Toneel? Precies, met z'n allen naar schouwburg Reehorst om Geert Bosch te zien spelen en als kampioen in een rijtuigie helemaal naar Theo en Mien.

BLEDDER